kunststof tot nadenken

02.09.2020  Een week of twee geleden ging ik door het eindeloze Netflix-aanbod, op zoek naar iets om te kijken voor het tijd was om naar bed te gaan. Normaal gesproken kijk ik weinig stand-up comedy, maar 'Nanette' van Hannah Gadsby was al vaker voorbijgekomen de afgelopen tijd en nu was mijn nieuwsgierigheid toch gewekt. Hoewel het eerste deel van de show mij aan het lachen maakte, was het het tweede deel dat mij aan het denken zette.  Dit alles naar aanleiding van een nieuwe tattoo, die ik ruim een maand geleden heb laten zetten. Ik volgde de artiest al een tijdje en wist dat ik een ontwerp van een bestaand kunstwerk van haar wilde hebben. De afspraak was gemaakt, en ik ging nadenken over welk kunstwerk. Het aanbod voelde oneindig groot. Ik pakte mijn kunstboeken erbij en bladerde langs de mooiste werken van Dali, Vermeer, Picasso, Mondriaan, et cetera et cetera et cetera. Ik had uiteindelijk een shortlist van ongeveer 10 werken. Op de derde plaats stond 'Picasso?'. I

02.09.2020 Sinds een kleine paar maanden ben ik aan het spelen met het idee van een blog. Hoewel ik het een tof idee vond, heb ik wel een drempel gevoeld om er ook daadwerkelijk mee te starten. Waar moest ik het over hebben? Zijn mensen eigenlijk geinteresseerd in wat ik op papier zet? Maar los van het feit dat het leuk is als mensen het zouden willen lezen, is het eerder de bedoeling dat ik mijn eigen gedachten op papier zet - en als het nog leuk is om te lezen ook, is dat mooi meegenomen. Waar wil ik over schrijven? Geen idee - dat zal zich vanzelf oplossen als ik eenmaal begin. Maar onderwerpen als kunst, cultuur, muziek, maatschappelijke en sociale vraagstukken zullen hoogstwaarschijnlijk aan bod komen. Ik wil me niet beperken tot een bepaalde richting. Mezelf kennende loop ik dan vast vanwege verwachtingen (van mezelf) en voel ik niet de vrijheid om te delen wat ik wil delen. kunststof tot nadenken dus.